Villta vestrið

Fór í gær á Stúdentakjallarann og horfði á tvo vestra. Sá fyrri var í leikstjórn Nicholas Ray og heitir "Johnny Guitar" (frá '54) og lék Sterling Hayden téðan Nonna (stórgóður sem Brig. Gen. Jack D. Ripper í Dr. Strangelove...). En aðalhlutverkið er samt sem áður í höndum Joan Crawford sem leikur hörkukvendið Vienna. 
Í raun hverfist sagan um tvær kvenpersónurnar í myndinni og fljóta karlarnir einungis með.
Myndin þótti mjög óhefðbundin sökum þessa en auk þess er myndin ádeila á McCarthy-ismann í 
Bandaríkjunum; villtur lýðurinn, undir stjórn hinnar hatursfullu Mercedes McCambridge, leitar blóð-
hefndar fyrir morð á bróður hennar og beitir alls kyns brögðum í nafni "réttlætis". 
Stórgóð mynd!

Seinni myndin var svo spagettívestrinn "Django" eftir bræðurna Sergio og Bruno Corbucci. Hvílík snilld! Gaurinn Django (Franco Nero) dregur alla myndina líkkistu á eftir sér. Svo sallar hann hvern óþokkann á fætur öðrum án þess að depla augum. Það gerir hann með sexhleypunni sinni eða með HRÍÐSKOTABYSSUNNI !!! Hversu svalur er hægt að vera? Ekki halda þó að hann hafi verið góðmennskan uppmáluð því hann svífst einskis fyrir gull.
Að auki var hún sýnd á ítölsku en það er tungumálið sem hún var tekin upp á. Hún deilir hart á hvers kyns fordóma og kynþáttahatur; sér í lagi hið síðarnefnda.
Brillíant mynd!

Mæli með að þið kíkið á heimasíðu Kínófíls hér til hliðar. Góðar stundir.