Tókum Túnis á seiglunni - gleraugnaglámur?

Gleði, gleði. Loksins kom að því að íslenska landsliðið sýndi það sem í því býr. Fannst árangurinn
stundum lítill miðað við þá leikmenn sem leika með því; Guðjón Valur besti leikmaður þýsku
deildarinnar og Óli Stef. ein besta vinstri handar skytta heims o.fl. Jæja, nú getum við unað sátt við
árangurinn, hver sem hann verður því við höfum fyrst og fremst sýnt það að við stöndum jafnfætis
flestum öðrum þegar kemur að handbolta (kannski nær Eiður að lyfta knattspyrnulandsliðinu á hærra
plan )

Annars er það helst að frétta að ég tók núna rétt áðan plastið af lyklaborði fartölvunnar minnar sem
ég er búinn að eiga í næstum hálft ár núna. Er þó enn með plastið aftan á skjánum, sé ekki að það saki að spara slitið á henni

Svo fer ég til augnlæknis á föstudag til að láta mæla í mér sjónina. Það gæti verið að ég láti verða af
því, loksins, að fá mér gleraugu. Til dæmis sótti ég Gunnhildi út á flugvöll í morgun og flestir kannast
við skiltið sem vísar á komur og brottfarir; en málið er að ég sé ekki á skiltið fyrr en um seinan og því
verð ég einfaldlega að vita að beygja skal til vinstri. Að auki þreytast augun mikið í bíói eða í
kennslustundum.
    Reyndar fór ég til augnlæknis í gær, þriðjudag, en þurfti að bíða dálitla stund og taldi mig ekki hafa
tíma fyrir skoðunina þegar loksins koma að mér. Því rauk ég af stað niður í MR en þegar þangað var
komið ráku nemendur upp stór augu og sögðu að langt væri í stærðfræðitímann; klukkan var
nefnilega korter yfir tólf en ekki korter yfir eitt, eins og ég hélt